Μη-HDL Χοληστερόλη (non -HDL-C)

Η  non-HDL-Cείναι μια νέα παράμετρος που έχει προστεθεί για να συμπληρώσει τη λιπιδαιμική  ταυτότητα ενός ασθενούς  με υπερτριγλυκεριδαιμία (TGs>199 mg/dL), ειδικά εκείνων που πάσχουν από αθηρογόνο δυσλιπιδαιμία .Η non-HDL-C  είναι το άθροισμα της συσσωρευμένης ολικής χοληστερόλης (TC) σε όλες τις λιποπρωτεΐνες, με εξαίρεση την HDL, όπως: χυλομικρά, πολύ χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες (VLDL) και των υπολειμμάτων τους, διάμεσης πυκνότητας λιποπρωτεΐνες (IDL), χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες (LDL) και λιποπρωτεΐνης (α) [Lp(a)]. Η συγκέντρωση της non-HDL-C  υπολογίζεται χρησιμοποιώντας μια απλή εξίσωση:

Η παράμετρος αυτή προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με τον υπολογισμό LDL-C, όπως υπολογίζεται από τον τύπο Friedewald. Διότι πρώτον, δεν κάνει καμία υπόθεση σχε-τικά με τη σχέση μεταξύ των VLDL-C και  τριγλυκεριδίων, μια  σχέση που  μπορεί να μετα-βληθεί, σε ασθενείς με υπερτριγλυκεριδαιμία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν  ψευδώς χαμηλές τιμές LDL-C. Δεύτερον, περιλαμβάνει εκτίμηση της ΑpoB  που περιέχεται σε αθηρογόνες λιποπρωτεΐνες, δηλαδή, των VLDL, IDL, και LDL, καθώς και της  Lp(a). Τελικά, η non-HDL-C  έχει πολλά πρακτικά πλεονεκτήματα σε κλινικό περιβάλλον, όπως είναι η ικανότητα της να αξιολογηθεί σε ασθενείς με επίπεδα τριγλυκεριδίων(200-499 mg/dL) και σε ασθενείς που δεν βρίσκονται σε κατάσταση νηστείας, λόγω του τρόπου υπολογισμού της.

Η  διαγνωστική αξία της non-HDL-C  ,ως προάγγελου εμφάνισης CVD, επιβεβαιώθηκε σε πολλές κλινικές μελέτες μεταξύ υγιών ατόμων και διαβητικών με δυσλιπιδαιμία.  Σύμφωνα με τα διαθέσιμα κλινικά δεδομένα διαπιστώθηκε ότι αύξηση των επιπέδων της μη-HDL-C κατά 1 mg/dL αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακή νόσο κατά 5% και φαίνεται να είναι ένας δείκτης με καλύτερη προγνωστική αξία από ότι οι παραδοσιακοί λιπιδαιμικοί δείκτες. Η έννοια της καλής και της κακής χοληστερόλης εξακολουθεί να είναι σωστή.  Ωστόσο, η non-HDL-C γίνεται η νέα κακή υψηλής πυκνότητας χοληστερόλη (HDL-C).