Αμινοτρανσφεράση Αλανίνης (ALT)

Τα επίπεδα της AST είναι ελαφρώς υψηλότερα από ό,τι τα αντίστοιχα της ALT μέχρι την ηλικία των 15 έως 20 ετών.  Στη συνέχεια, η δραστικότητα της AST τείνει να είναι χαμηλότερη από την αντίστοιχη της  ALT (λόγος AST/ALT < 1).  Μετά την ηλικία των 60 ετών, η δραστικότητα των AST και ALT γίνεται περίπου ίση.  Ο λόγος AST/ALT στον ορό αυξάνει στο 3-4:1 στην αλκοολική ηπατοπάθεια. Η AST – αν και η ALT είναι πιο ειδική στα ηπατικά νοσήματα – στην αλκοολική ηπατική νόσο είναι πιο ειδική από την ALT.

Η ALT συνήθως μετριέται ταυτόχρονα με την AST ως μέρος του ελέγχου της ηπατικής λειτουργίας προκειμένου να προσδιοριστεί η εστία της νόσου. Η ALT είναι πιο ειδική για την ηπατική βλάβη αφού εντοπίζεται κυρίως στο ήπαρ και έχει μεγαλύτερο χρόνο ημίσειας ζωής, ενώ η AST εντοπίζεται και σε πολλά άλλα όργανα.

Η πιο συχνή αιτία αύξησης της ALT στο δυτικό κόσμο είναι η Μη Αλκοολική Λιπώδης Νόσος του Ήπατος (Non Alcoholic Fatty Liver Disease – NAFLD) συχνά αναφερόμενη και ως “λιπώδης διήθηση”. Η νόσος αυτή τείνει να λάβει επιδημικές διαστάσεις στις σύγχρονες κοινωνίες όπου υπολογίζεται ότι το 20% περίπου των ενηλίκων παρουσιάζει λιπώδη διήθηση. Η νόσος χαρακτηρίζεται από αυξημένη εναπόθεση λίπους στο ήπαρ σε άτομα τα οποία καταναλώνουν ελάχιστα η καθόλου αλκοόλ.

Ένας υψηλός δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ) μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της δραστικότητας της ALT στον ορό κατά 40-50%.

Η φωσφορική πυριδοξάλη είναι ένας συμπαράγοντας στην αντίδραση και πρέπει να είναι παρούσα για βέλτιστη ενζυμική δραστηριότητα.