Medisyn

Διάγνωση λοίμωξης από αδενοϊό.

Δεν απαιτείται ιδιαίτερη προετοιμασία.

Κόπρανα σε ειδικό δοχείο ή αποστειρωμένο ουροσυλλέκτη, χωρίς προσθήκη ουσιών.

Δείγμα με προσθήκη ουσιών και δείγμα που δεν έχει συλλεχθεί σε ειδικό αποστειρωμένο δοχείο ή ουροσυλλέκτη.

Μεταφορά του δείγματος σε θερμοκρασία 2-8°C.

Αρνητικό

Ο αδενοϊός, με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα, παρουσιάζει παγκόσμια κατανομή και ευρεία διασπορά στο περιβάλλον. Επιδημίες σημειώνονται κυρίως στο τέλος του χειμώνα, την άνοιξη και στην αρχή του καλοκαιριού. Μπορεί να προσβάλλει όλες τις ηλικίες, αλλά παρατηρείται συχνότερα στα μικρά παιδιά. Η κλινική εικόνα είναι συνήθως ήπια, και βαρύτερη στα ανοσοκατασταλμένα άτομα. Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού (επιπεφυκίτιδα, αμυγδαλίτιδα, ωτίτιδα ή και λαρυγγίτιδα) είναι συνήθεις ως αποτέλεσμα της λοίμωξης από αδενοϊό. Πιο σπάνια, και ειδικότερα σε νεογνά και βρέφη, μπορεί να προκαλέσει βρογχιολίτιδα ή πνευμονία, ενώ αποτελεί τη 2η συχνότερη αιτία ιογενούς γαστρεντερίτιδας – μετά τον ροταϊό – σε παιδιά <2 ετών. Ακόμη πιο σπάνια μπορεί να προκαλέσει μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα, καθώς και αιμορραγική κυστίτιδα.

Όσον αφορά στη δομή του, πρόκειται για ιό μεσαίου μέγεθος (90-100 nm), που δεν περικλείεται από φάκελο. Διαθέτει εικοσαεδρικό νουκλεοκαψίδιο και το γενετικό του υλικό είναι δίκλωνο DNA. Επιπλέον, φέρει 12 γλυκοπρωτεΐνες, που του προσδίδουν την προσκολλητική του ικανότητα.  Με βάση τα μέχρι σήμερα μοριακά δεδομένα, οι ανθρώπινοι αδενοϊοί κατατάσσονται σε 7 είδη (Human adenovirus A-G), που περιλαμβάνουν στο σύνολό τους 57 οροτύπους (HAdV-1 - 57). Διαφορετικοί ορότυποι ενοχοποιούνται για διάφορες παθήσεις, όπως παθήσεις του αναπνευστικού (κυρίως HAdV-B και C), επιπεφυκίτιδα (HAdV-B και D) και γαστρεντερίτιδα (HAdV-F: ορότυποι 40, 41 και HAdV-G: ορότυπος 52).

Η μετάδοση του αδενοϊού γίνεται εύκολα, μέσω των μολυσμένων χεριών και της επαφής με οποιαδήποτε μολυσμένη επιφάνεια ή αντικείμενο, ακόμα και με το μολυσμένο νερό. Ο χρόνος επώασης του ιού, μετά την είσοδό του στον οργανισμό, είναι 8-10 ημέρες. Στις περιπτώσεις λοιμώδους γαστρεντερίτιδας, που οφείλεται σε αδενοϊό, η διάρροια, που αποτελεί το βασικό σύμπτωμα, διαρκεί περίπου 7-8 ημέρες. Έμετος ήπιας μορφής συνήθως εμφανίζεται 1-2 ημέρες μετά τη διάρροια στο 80% των περιπτώσεων και διαρκεί το πολύ 1-2 ημέρες. Το 40-90% των περιπτώσεων εμφανίζουν πυρετό διάρκειας 2-3 ημερών. Αφυδάτωση σοβαρής μορφής παρατηρείται σπάνια. Η θεραπεία είναι συμπτωματική και περιλαμβάνει την χορήγηση αντιπυρετικών και την αναπλήρωση υγρών και ηλεκτρολυτών. Ο ιός αποβάλλεται στο περιβάλλον μέσω των κοπράνων του πάσχοντος ατόμου.

Η τήρηση των γενικότερων μέτρων υγιεινής, δηλαδή το καλό πλύσιμο των χεριών, η απολύμανση των δυνητικά μολυσμένων επιφανειών και η αποφυγή της επαφής με τα σταγονίδια των εκκρίσεων του πάσχοντος, είναι καθοριστικής σημασίας για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού. Επίσης, θα πρέπει να απολυμαίνεται το νερό σε πισίνες κοινής χρήσης, ενώ, για την αποφυγή ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, θα πρέπει το προσωπικό να κάνει χρήση προστατευτικού ιματισμού.

Η εργαστηριακή διάγνωση επιτυγχάνεται κυρίως με την ανίχνευση του ιού στα κόπρανα. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος είναι η ανοσοχρωματογραφία, η οποία έχει αρκετά υψηλά ποσοστά ευαισθησίας και ειδικότητας. Άλλες μέθοδοι είναι η Latex συγκολλητινοαντίδραση, ενώ, ειδικότερες μέθοδοι, όπως η ELISA, η καλλιέργεια του ιού σε κύτταρα, η PCR και η ηλεκτρονική μικροσκόπηση, χρησιμοποιούνται κυρίως για επιδημιολογικούς σκοπούς και όχι τόσο για τη διάγνωση.