|
Aπολιποπρωτεΐνη H, Beta-2 GPΙ autoantibodies
|
| Κλινική χρησιμότητα |
Ως διαγνωστικό βοήθημα στην αξιολόγηση του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου (APS) |
| Προετοιμασία εξεταζομένου |
Δεν υπάρχει καμία ειδική διαιτητική απαίτηση πριν από τη συλλογή δείγματος |
| Δείγμα |
Ορός που συλλέγεται σε συνήθη σωληνάρια δειγματοληψίας ή σε σωληνάρια που περιέχουν γέλη διαχωρισμού. Αποχωρίζεται τον ορό από το θρόμβο ή τα κύτταρα εντός 45 λεπτών και συντηρείται σε πλαστικό σωληνάριο. Δεν υπάρχει δυνατότητα πολλαπλών κύκλων κατάψυξης-απόψυξης του δείγματος. Τα δείγματα πρέπει να αναμιγνύονται πλήρως μετά την απόψυξη με ήπια ανακίνηση, και να φυγοκεντρούνται πριν από την ανάλυση αν περιέχουν ίζημα η σωματιδιακή ύλη που μπορεί να αναπτύχθηκε από τη διαδικασία της απόψυξης. |
| Σταθερότητα δείγματος |
Για 8 ώρες σε θερμοκρασία 15-25°C ή για 7 ημέρες σε θερμοκρασία 2-8 °C και τουλάχιστον για 60 ημέρες σε θερμοκρασία -20°C. |
| Μη αποδεκτό δείγμα |
Δείγματα με μικροβιακή μόλυνση, θερμική αδρανοποίηση ,δείγματα που περιέχουν ορατά ξένα στοιχεία ή δείγματα με έντονη αιμόλυση και λιπαιμικότητα |
| Μεταφορά δείγματος |
0,5 mL ως ελάχιστος όγκος σε θερμοκρασία 2-8°C |
| Μέθοδος |
CLIA |
| Τιμές αναφοράς |
Εκφράζονται σε UA/mL
|
|
αντι-β2 GPI IgG
|
αντι-β2 GPI IgΜ
|
αντι-β2 GPI IgΑ
|
|
Αξιολόγηση
|
Επίπεδα
|
|
Αρνητικά
|
<10,0
|
<10,0
|
<20,0
|
|
Αμφίβολα
|
10,0 – 20,0
|
-
|
-
|
|
θετικά
|
>20,0
|
≥10,0
|
-
|
|
| Παρατηρήσεις |
- Η ανίχνευση των beta 2 GP1 αντισωμάτων δεν επηρεάζεται από την αντιπηκτική αγωγή.
- Η θετικότητα για τη δοκιμή αυτή συνδέεται περισσότερο με κλινικές εκδηλώσεις του APS, συμπεριλαμβανομένης της θρόμβωσης, από τη συμβατική δοκιμή των αντικαρδιολιπινικών αντι-σωμάτων (αCL). Σε μελέτες σε ασθενείς με πρωτοπαθές και δευτεροπαθές APS , αντι-βήτα-2- GPΙ έδειξε μεγαλύτερη ακρίβεια (98% έναντι 54%) για το σύνδρομο από τη δοκιμασία για αCL, αν και ήταν λιγότερο ευαίσθητα (54% έναντι 87%). Επιπλέον, ένα υποσύνολο των ασθενών με APS μπορεί να είναι θετικοί για αντι-β2 GPI και αρνητικοί για αCL.
- Παρουσία αντι – β2 GPI αντισωμάτων IgG ή IgM στον ορό ή το πλάσμα σε δύο ή περισσότερες μετρήσεις σε μεσοδιάστημα τουλάχιστον 12 εβδομάδων εκπληρούν τα εργαστηριακά διαγνωστι-κά κριτήρια για το APS.
- Αυξημένα επίπεδα αντι-β2 GPI αντισωμάτων τάξης IgA μπορούν να παρατηρηθούν σε ασθενείς με κλινικά συμπτώματα του APS, αλλά τα αποτελέσματα δεν θεωρούνται διαγνωστικά.
- Η παρουσία αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων (aPLς) σε ασθενείς με φλεβικές ή και αρτηριακές θρομβώσεις ή σε ασθενείς με μαιευτικές επιπλοκές είναι ο βασικός εργαστηριακός δείκτης (μαζί με LAC) για τη διάγνωση του “συνδρόμου αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων (APS)”
- Σύμφωνα με τα κριτήρια του Sapporo, επικαιροποιημένα το 2006 , η διάγνωση του APS μπορεί να καθοριστεί σε παρουσία τουλάχιστον ενός κλινικού και ενός εργαστηριακού κριτηρίου.
|
| Εκτέλεση |
Αυθημερόν |
